ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΓΙΑΣ

Αγαπητοί γονείς!

  σας ενημερώνουμε  ότι το Ολοήμερο τμήμα του Νηπιαγωγείου μας,  θα συμμετέχει σαν συνεργαζόμενο σχολείο σε περιβαλλοντικό πρόγραμμα που υλοποιεί το 8ο Νηπιαγωγείο της πόλης μας, με θέμα το σπήλαιο του Αη Γιώργη του Κιλκίς.

Στα πλαίσια αυτής της συνεργασίας το σχολείο μας θα κληθεί να υλοποιήσει κάποιες δράσεις για τις οποίες θα ενημερώνεστε μέσω του blog μας.

Σκοπός της ενέργειάς μας αυτής είναι:

•  να μεταδώσουμε την αγάπη μας για τον τόσο μυστικό και ελκυστικό υπόγειο κόσμο που κρύβουν τα σπήλαια,
• να προστατέψουμε αυτή τη σπουδαία πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας,
•  να  ευαισθητοποιήσουμε -  ενεργοποιήσουμε τους μικρούς μας μαθητές, ώστε να αποκτήσουν στάσεις θετικές ως προς αυτά.

Το πρόγραμμά μας θα ολοκληρωθεί (πιθανότατα) με μια επίσκεψη στο σπήλαιο του Αη Γιώργη στο τέλος της  Άνοιξης.

Το 8ο Νηπιαγωγείο για τους σκοπούς του προγράμματός του έχει φτιάξει μια ιστοσελίδα με πλούσιο  υλικό που αφορά τις δράσεις της εδώ και δύο χρόνια με το συγκεκριμένο θέμα.

Μπορείτε να την επισκέπτεστε και να βλέπετε τις δράσεις όλων των συνεργαζόμενων σχολείων μαζί και του δικού μας.

Η ηλεκτρονική διεύθυνσή της είναι : http://speleowebquests.wix.com/speleo-webquests 

Τα 9 στάδια εξέλιξης στις ζωγραφιές των παιδιών

Posted By: Fotis Papanastasiouon: Απρ 6, 2015In: Παιδί & Ανάπτυξη, Ροη ΑρθρωνNo Comments

Το σχέδιο ενός παιδιού αποτελεί ένα ποιοτικό και πολύ χρήσιμο εργαλείο, προκειμένου να παρατηρήσουμε και να αξιολογήσουμε χαρακτηριστικά και πτυχές της προσωπικότητάς του, αλλά και έναν πολύτιμο οδηγό για τις σκέψεις και τα συναισθήματα που αυτό βιώνει.

Μέσα από αυτό, το παιδί μας αφηγείται την προσωπική του «ιστορία», μας εξομολογείται τους φόβους του, εκείνα που αγαπά καθώς και τη μορφή των σχέσεων που αναπτύσσει με τους «σημαντικούς άλλους».

Οι ερευνητές έχουν καταλήξει οτι η μορφή και η ποιότητα του παιδικού σχεδίου διέπεται από 9 βασικά εξελικτικά στάδια:

1) Περίοδος της κακογραφίας και των κηλίδων
Στη φάση αυτή το παιδί σχεδιάζει χωρίς συγκεκριμένη πρόθεση και δεν αντιλαμβάνεται πλήρως τη σχέση μεταξύ χειρονομίας και αποτελέσματος.

2) Πριν από τα 2 έτη

Μουντζουρώνει το χαρτί χωρίς να απομακρύνει το χέρι του από αυτό. Η μουντζούρα του τείνει σιγά σιγά να πάρει ένα σχήμα κυκλικό ή ωοειδές.

  3) Στο 2^ο έτος

επιθυμεί να σχεδιάσει κάτι συγκεκριμένο και συνδέει την αναπαράσταση του με το «πραγματικό» αντικείμενο που έχει στο μυαλό του (τυχαίος ρεαλισμός).

4) Στο 3^ο έτος

Προσπαθεί να μιμηθεί και αναπαράγει το σχέδιο του ενήλικα (αποτυχημένος ρεαλισμός).

5) Γύρω στα 5 έτη

Ζωγραφίζει μικρά ανθρωπάκια με συγκροτημένο τρόπο (ολοκληρωμένα μέλη του σώματος και πρόσωπο), καθώς στο στάδιο αυτό επιθυμεί να αναπαραστήσει όχι κάτι ορατό ή απτό της δεδομένης στιγμής, αλλά κάτι που ήδη ξέρει και φαντάζεται (διανοητικός ρεαλισμός).

6) Στο 6^ο έτος

Το παιδί ξεκινά να ντύνει το ανθρωπάκι του και πολλές φορές το ταυτίζει με κάποιο πρόσωπο του στενού του περιβάλλοντος (οικογενειακό πρόσωπο, δάσκαλο κτλ).

7) Αμέσως μετά την είσοδο του στο δημοτικό

Το σχέδιο του παιδιού διανθίζεται με λόγια και φαντασία, το ίδιο περιγράφει επακριβώς αυτό που αναπαριστά η ζωγραφιά του.

8 ) Στις πρώτες τάξεις του δημοτικού

Το παιδί εμπλουτίζει κατά πολύ το σχέδιο του και κυρίως με κίνηση, αναπαριστά αντικείμενα και πρόσωπα με αρκετή ακρίβεια και πιστότητα (συγκεκριμένος ρεαλισμός).

9) Μετά  το τέλος του δημοτικού

Περνάμε σε ένα πιο «αφαιρετικό» στάδιο. Το παιδί ζωγραφίζει με κύριο εργαλείο του τη φαντασία, δεν απεικονίζει πλέον μόνο τα όσα βλέπει ή μόνο τα όσα γνωρίζει.

Θεωρητικά, τα εξελικτικά στάδια είναι τα ίδια για όλα τα παιδιά που βρίσκονται σε παρόμοιο ηλικιακό φάσμα. Δεδομένης όμως της διαφορετικότητας κάθε προσωπικότητας, αλλά και των διαφορετικών βιωμάτων και ερεθισμάτων που παρέχονται στο κάθε παιδί, είναι απόλυτα λογικό κάποια παιδιά να αποκλίνουν είτε λιγότερο, είτε περισσότερο από αυτά τα στάδια.

Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι πρέπει να δίνουμε τις ευκαιρίες σε ένα παιδί να εξελίξει τις δυνατότητές του στο έπακρον ακόμα κι αν αυτό βρίσκεται σε πολύ μικρή ηλικία. Η ενασχόληση του παιδιού με χρώματα, λαδομπογιές, χαρτιά και γενικότερα με την όλη διαδικασία της ζωγραφικής αποτελεί την καλύτερη ευκαιρία να αναπτύξει ένα πλήθος ικανοτήτων, όπως η λεπτή κινητικότητα, ο οπτικοκινητικός συντονισμός, απτικές και αισθητηριακές ικανότητες, αλλά και την καλλιέργεια της δημιουργικής σκέψης και φαντασίας του – και φυσικά αποτελεί την καλύτερη ευκαιρία για την προσχολική του προετοιμασία.

psychology-specialeducation.blogspot.gr

Και όμως και οι γονείς πρέπει να εκπαιδεύονται.

Οι Σχολές Γονέων εντάσσονται στο πλαίσιο της προληπτικής εκπαίδευσης και συμβουλευτικής σε ομαδικό επίπεδο. Έργο τους είναι αφενός η εκπαίδευση των γονέων και αφετέρου η υποστήριξή τους στο δύσκολο ρόλο τους.

Σκοπός των Σχολών Γονέων είναι:

1.        Να διευρύνουν τη γνώση των γονέων στους τομείς της ανάπτυξης του παιδιού και να τους βοηθήσουν να συνειδητοποιήσουν ότι οι ανάγκες των παιδιών διαφοροποιούνται ανάλογα με το αναπτυξιακό στάδιο.

2.        Να ενθαρρύνουν τους γονείς να αναπτύξουν δεξιότητες για τη βελτίωση του γονικού τους ρόλου και να τους βοηθήσουν να αξιοποιήσουν αυτές τις δεξιότητες.

3.        Να βοηθήσουν τους γονείς να επαναξιολογήσουν με αποτελεσματικό τρόπο τις αξίες και τις πεποιθήσεις τους, τις προσδοκίες και τους στόχους τους σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά τους.

4.        Να τους βοηθήσουν να εκτιμήσουν τη σημασία της γονικής εμπειρίας.

5.        Να εμπλουτίσουν την εμπειρία των γονέων και να αυξήσουν την ευχαρίστηση και την ικανοποίηση που αντλεί ο κάθε γονέας από την άσκηση του ρόλου του.

Στη χώρα μας η πρώτη Σχολή Γονέων λειτούργησε το 1962 με την πρωτοβουλία της ψυχολόγου Μαρίας Χουρδάκη. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν λειτουργήσει και λειτουργούν εκατοντάδες παραρτήματα σε όλη την Ελλάδα.

Ο τρόπος εργασίας-συνεργασίας με τους γονείς στις Σχολές Γονέων είναι το σχήμα της εργασίας με ομάδες των περίπου 12 ατόμων. Στις συναντήσεις με τους γονείς – οι οποίες  έχουν δεκαπενθήμερη συχνότητα και διαρκούν 1:30΄ – ο εκπαιδευτής – συντονιστής παρέχει στους γονείς γνώσεις και τους οδηγεί στη σταδιακή διαφοροποίηση της συμπεριφοράς τους.

Οι Σχολές Γονέων διαφοροποιούνται κυρίως ανάλογα με την ηλικία των παιδιών. Έτσι υπάρχουν: α) ομάδα βρεφικής-νηπιακής ηλικίας (0-6 χρόνων), β) ομάδα σχολικής (6-12 χρόνων) και γ) ομάδα εφηβικής ηλικίας (12-18 χρόνων).

Γενικά, τα κίνητρα των γονέων για συμμετοχή σε μία ομάδα Σχολής Γονέων είναι:

·                     Ο εμπλουτισμός των γνώσεών τους.

·                     Η ανάγκη τους για υποστήριξη.

·                     Η επιθυμία τους να γνωρίσουν άλλους γονείς και να ανταλλάξουν απόψεις με αυτούς.

·                     Πιο συγκεκριμένα, στο χώρο του σχολείου, τα κίνητρα των γονέων για συμμετοχή σε μία ομάδα Σχολής Γονέων είναι:

·                     Η διάθεσή τους να εμπλακούν στη σχολική πραγματικότητα.

·                     Η επιθυμία τους για πρόοδο του παιδιού τους στα μαθήματα.

·                     Το ενδιαφέρον τους για τη συμπεριφορά του στο χώρο του σχολείου.

·                     Ο εμπλουτισμός των γνώσεών τους και η απόκτηση δεξιοτήτων όσον αφορά την άσκηση του ρόλου τους (επίλυση προβλημάτων, στρατηγικές αντιμετώπισης της συμπεριφοράς του / των παιδιού / παιδιών, δεξιότητες αυτοελέγχου και επικοινωνιακές δεξιότητες).

·                     Η υποστήριξη που θα δεχθούν τόσο από τον εκπαιδευτή / συντονιστή, όσο και από τους άλλους γονείς.

·                     Η επιθυμία τους να συναναστραφούν με άλλους γονείς του σχολείου και να γνωριστούν μαζί τους.

Οι επιδράσεις της Σχολής Γονέων στους γονείς είναι σημαντικές:

1.        Οι σχέσεις τους με το παιδί / τα παιδιά τους βελτιώνεται. Οι γονείς αποκτούν δεξιότητες για τη σωστή αντιμετώπιση της συμπεριφοράς των παιδιών τους. Διαμορφώνουν πιο ρεαλιστικές προσδοκίες, αποκτούν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ενθαρρύνονται όσον αφορά στην άσκηση του ρόλου τους.

2.        Οι σχέσεις τους με τους εκπαιδευτικούς βελτιώνονται. Οι γονείς είναι πιο πρόθυμοι να συνεργαστούν με τους εκπαιδευτικούς.

Οι επιδράσεις της Σχολής Γονέων στα παιδιά:

·                     Αντιμετωπίζουν πιο θετικά το σχολείο και βελτιώνεται η σχολική τους επίδοση.

·                     Μειώνεται η συχνότητα «ανεπιθύμητων» συμπεριφορών και αυξάνεται η αυτοεκτίμησή τους.

·                     Βελτιώνεται η επικοινωνία τους με τους γονείς τους.

Βασιλική Παππά, MSc, PhD, Ψυχολόγος των Εκπαιδευτηρίων Χουρδάκη.

Φώτης Παπαναστασίου http://www.eidikospaidagogos.gr/

Μαθαίνω να χρησιμοποιώ το ψαλίδι

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 Η εκμάθηση κοψίματος με ψαλίδι ως δεξιότητα είναι πολύ σημαντική, αλλά ταυτοχρόνως και πολύ δύσκολη στο να κατακτηθεί από ένα μαθητή με ή χωρίς Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες. Είναι μια προγραφική δεξιότητα, μιας και το παιδί χρησιμοποιεί τα τρία δάχτυλα που χρησιμοποιεί κατά τη γραφή, ακολουθεί γραμμές και μαθαίνει να κινείται μέσα σε πλαίσια. Το κόψιμο, λοιπόν, με το ψαλίδι βοηθά το παιδί να ενδυναμώσει και να συνδυάσει τους μύες των δαχτύλων που εμπλέκονται στη διαδικασία της γραφής. Επιπλέον, διδάσκει στο παιδί να χρησιμοποιεί ένα μόνο χέρι κατά τη διαδικασία του κοψίματος και το οδηγεί σταδιακά στην παγίωση της πλευρίωσης. Το κόψιμο με το ψαλίδι είναι μια λεπτή κινητικότητα, και γι’ αυτό καλό είναι πριν ξεκινήσει η συγκεκριμένη εκμάθηση το παιδί να έχει εξασκηθεί και σε άλλες ασκήσεις λεπτής κινητικότητας, όπως να ανοίγει τρύπες σε ένα κομμάτι χαρτί με διακορευτή, να πιέζει μαλακά μπαλάκια για ενδυνάμωση του χεριού, να παίζει με δαχτυλόκουκλες για να μάθει να κουνάει το κάθε δάχτυλο του χεριού ξεχωριστά και προς διαφορετικές κατευθύνσεις, να βάζει μανταλάκια σε ένα κομμάτι χαρτί. Κάτι ακόμα που θα πρέπει να προσέξουμε πριν ξεκινήσουμε την συγκεκριμένη δεξιότητα είναι να επιλέξουμε τα κατάλληλο ψαλίδι. Για αρχή καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσουμε ειδικά ψαλίδια ασφαλείας. Αν το παιδί είναι αριστερόχειρας θα πρέπει να επιλέξουμε ένα ψαλίδι για αριστερόχειρες.

 Η δεξιότητα κοψίματος με ψαλίδι θα πρέπει να διδαχθεί σε δύο στάδια:

 Πρώτο στάδιο: Το παιδί μαθαίνει να κρατά σωστά το ψαλίδι. Το παιδί μαθαίνει να κρατά το ψαλίδι με το σωστό τρόπο: τον αντίχειρα μέσα στη μια τρύπα, το μεσαίο δάκτυλο μέσα στην άλλη τρύπα και το δείκτη να στηρίζει πάνω στο εξωτερικό μέρος του ψαλιδιού. Σε περίπτωση που τα δάχτυλα του παιδιού είναι πολύ μικρά μπορούμε να το κατευθύνουμε ώστε να βάλει το μεσαίο δάχτυλο και το δείκτη σε μία τρύπα για να διευκολυνθεί.

 Δεύτερο στάδιο: Το παιδί μαθαίνει να κόβει με ψαλίδι. Αρχικά το παιδί μαθαίνει να κόβει μαλακά υλικά, όπως λωρίδες πλαστελίνης ή πηλού. Στη συνέχεια μαθαίνει να κόβει λωρίδες από μαλακά κορδόνια ή κλωστές, που του τις κρατάμε τεντωμένες, και έπειτα λωρίδες από χαρτί, που τις κόβει κομματάκια. Συνεχίζουμε με γραμμές πάνω σε χαρτί που χρειάζονται ένα ή δύο κοψίματα. Σταδιακά αυξάνουμε το μήκος των γραμμών μέχρι να καταφέρει το παιδί να κόβει ένα κομμάτι χαρτί στη μέση. Συνεχίζουμε με ευθείες γραμμές, με γραμμές ζικ-ζακ, και τέλος με καμπύλες. Έπειτα, το παιδί προχωρά στο κόψιμο απλών σχεδίων με ευθείς γραμμές, όπως τρίγωνα και τετράγωνα. Μόλις εξοικειωθεί, μαθαίνει να κόβει απλά σχέδια με καμπύλες και κύκλους. Στη συνέχεια, εξοικειώνεται με το κόψιμο πιο σύνθετων σχημάτων με ευθείες γραμμές, όπως ένα αστέρι, και τέλος μαθαίνει να κόβει πολύπλοκα σχήματα με καμπυλες.

25 πράγματα που θα εύχονταν οι νηπιαγωγοί να γνωρίζουν οι γονείς των παιδιών του νηπιαγωγείου!

-Δείξτε ενδιαφέρον για ο,τιδήποτε φέρνει μαζί του από το σχολείο (και φυσικά μην το πετάξετε ποτέ!). Ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνετε τι ακριβώς είναι αυτό που κρατάτε στα χέρια σας (!!) το παιδί σίγουρα δούλεψε σκληρά και νιώθει υπερήφανο για το δημιούργημά του.
-Μην ρωτάτε πως αποδίδουν τα υπόλοιπα παιδιά. Αν το παιδί σας τα πηγαίνει καλά σε κάτι μην ρωτάτε αν και ο φίλος του το κάνει αυτό. Πρόκειται για απόρρητο προσωπικό δεδομένο. Επίσης μην ρωτάτε αν το παιδί σας είναι το εξυπνότερο στην τάξη. Οι νηπιαγωγοί συγκρίνουν την πρόοδο του κάθε παιδιού με τον εαυτό του και όχι με τους άλλους π.χ. ζωγραφίζει ένα πρόσωπο τόσο καλά όσο το έκανε το φθινόπωρο;
-Τα ρούχα του σχολείου να είναι ρούχα για παιχνίδι. Στο νηπιαγωγείο τα παιδιά θέλουμε να είναι χαρούμενα και δημιουργικά, γεγονός που μερικές φορές σημαίνει και «λερωμένα»! Κανείς δεν θα σας κρίνει αν το παιδί σας δεν είναι ντυμένο για φωτογράφιση περιοδικού!
-Τα «πολυάσχολα» νήπια συχνά περιμένουν μέχρι το τελευταίο λεπτό για να πάνε στην τουαλέτα! Ζώνες και επιπλέον κουμπιά, μπορεί να είναι ωραία, αλλά δημιουργούν δυσκολίες και «ατυχήματα»…
-Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά! Όταν στέλνετε το παιδί στο σχολείο βρώμικο, αυτό το επηρεάζει αρνητικά για δυο λόγους καταρχήν για την υγεία του και κατά δεύτερον γιατί κανένα παιδί δεν θα θέλει να παίξει μαζί του. Αν υπάρχει κάποια πιο συγκεκριμένη αδυναμία του παιδιού σχετικά με το μπάνιο, την οποία δεν μπορείτε να διαχειριστείτε συζητήστε το με τις νηπιαγωγούς.
-Αποχαιρετισμοί: Ένα φιλί, μια αγκαλιά και ένα «Να περάσεις μια υπέροχη μέρα!», είναι όλα όσα χρειάζονται. Με εξαίρεση την αρχή της σχολικής χρονιάς, όπου το παιδί προσαρμόζεται, μην χρονοτριβείτε. Εάν στο παιδί σας αρέσει να γνωρίζει το πρόγραμμά του, μπορείτε να πείτε ακόμη κάτι που θα κάνετε μαζί όταν τελειώσει το σχολείο, π.χ. «Θα πάμε μαζί στο πάρκο!». Και μην πισωγυρίζετε διότι έτσι αυξάνεται δραματικά ο στρεσογόνος παράγοντας. Είναι καλύτερα να κάνετε μια καθαρή και γρήγορη αποχώρηση ακόμη κι αν το παιδί κλαίει. Σιγά σιγά θα αντιληφθεί τι συμβαίνει και θα αποκτήσει τον έλεγχο της κατάστασης.
-Ψείρες! Μπορεί να συμβεί στον καθένα. Μην νιώθετε άσχημα. Ενημερώστε τη νηπιαγωγό ώστε να αποφευχθεί η εξάπλωση.
-Δείξτε κατανόηση και στα άλλα παιδιά όπως δείχνετε και στο δικό σας. Γνωρίζετε πως τα παιδιά περνούν δύσκολες φάσεις και οι οικογένειες τους αντιμετωπίζουν άγχος που μερικές φορές τους οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις. Αν κάποιο παιδί είναι επιθετικό, έχετε την πίστη ότι οι νηπιαγωγοί θα κρατήσουν το δικό σας ασφαλές και θα κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να βελτιώσουν την κατάσταση.
-Αν το δικό σας παιδί είναι επιθετικό. Μπορεί να σας φαίνεται αδιανόητο ότι το «αγγελούδι» σας μπορεί να έχει αυτή τη συμπεριφορά, αλλά έχετε πίστη στα λόγια των νηπιαγωγών και μην αμφισβητείτε τα συμβάντα. Πολλές φορές τα παιδιά αντιδρούν διαφορετικά στο σχολείο σε σχέση με το σπίτι γιατί είναι τελείως διαφορετικές οι συνθήκες. Συνεργαστείτε!
-Αν σας πουν ότι το παιδί σας θα είχε όφελος εάν περνούσε από μια περαιτέρω αξιολόγηση σε κάποιο τομέα των αναπτυξιακών του δεξιοτήτων, αυτό είναι κάτι που δεν λέγεται επιπόλαια. Οι νηπιαγωγοί βλέπουν το παιδί σας όχι μόνο όπως είναι τώρα, αλλά όπως θα είναι στο Δημοτικό Σχολείο. Επιθυμούν να του προσφέρουν οποιαδήποτε βοήθεια το συντομότερο δυνατό, οπότε δείξτε εμπιστοσύνη. Δεν είναι κάτι κακό, κάτι που να σας κάνει να ντρέπεστε. Πολλά παιδιά λαμβάνουν βοήθεια από λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές κλπ. προκειμένου να βοηθηθούν.
-Αν υπάρχει κάτι που απασχολεί εσάς ή το παιδί σας, πείτε το! Όχι όμως ενώπιον όλων των γονέων και των παιδιών την ώρα της αποχώρησης. Επιδιώξτε την κατ΄ιδίαν συνάντηση με τις νηπιαγωγούς και μιλήστε γι’αυτό που σας απασχολεί. Και οι νηπιαγωγοί επιθυμούν όπως κι εσείς, το παιδί σας να είναι χαρούμενο και είναι πρόθυμες να διορθώσουν τα λάθη τους.
-Τα τυποποιημένα κρουασάν, το σοκολατούχο γάλα και τα μπισκότα δεν είναι γεύμα, είναι ένας μικρός μπουφές επιδορπίων!
-Δώστε προσοχή στις ανακοινώσεις, που υπάρχουν στην είσοδο του σχολείου ή σε σημειώματα μέσα στην τσάντα του παιδιού. Μπορεί να περιέχουν νέα σχετικά με διάφορες δράσεις της τάξης, όπου μπορεί να ζητείται η συμμετοχή σας, κι αν δεν δώσετε προσοχή τότε τις συνέπειες τις υπομένει άθελά του το ίδιο το παιδί.
-Συνέπεια στην ώρα. Το παιδί χάνει ένα κομμάτι από την καθημερινή ρουτίνα του σχολείου, αν συνεχώς καθυστερεί, και έρχεται σε δύσκολη θέση απέναντι στους συμμαθητές και τη νηπιαγωγό του. Ενώ στην αποχώρηση είναι δύσκολο να διαχειριστεί τους λόγους που φεύγει πάντα τελευταίο από το σχολείο.
-Το άρρωστο παιδί πρέπει να μένει στο σπίτι του. Στο σχολείο δεν θα μπορεί να αντεπεξέλθει, αφού δεν θα νιώθει καλά και ταυτόχρονα ενδέχεται να προκαλέσει επιδημία.
-Μην αποκρύπτετε σημαντικές πληροφορίες. Εμπιστευτικά μιλήστε στις νηπιαγωγούς για οποιαδήποτε αλλαγή στη ζωή του παιδιού π.χ. διαζύγιο, νέο μωρό, αλλά και ο,τιδήποτε αφορά το ιατρικό του ιστορικό, προκειμένου να γνωρίσουν καλύτερα τις ανάγκες και τις αδυναμίες του και να δουλέψουν πάνω σ΄αυτές.
-Όχι απουσίες χωρίς σοβαρό λόγο. Περιστασιακά μια μέρα εκτός σχολείου δεν είναι και σπουδαία υπόθεση. Αν όμως αυτό γίνεται συχνά τότε το παιδί λαμβάνει ένα εσφαλμένο μήνυμα. Το σχολείο είναι σημαντικό και αυτό επιβεβαιώνεται με την παρουσία. Μια παρουσία που πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη.
-Ατυχήματα συμβαίνουν. Οι νηπιαγωγοί κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να μην συμβεί το παραμικρό μέσα στη σχολική μέρα, αλλά υπάρχει η πιθανότητα να μην δουν κάτι κάποια στιγμή. Είναι αναπόφευκτο.
-Ενισχύστε τις γνώσεις που μεταφέρει το παιδί από το σχολείο με επιπλέον δραστηριότητες, στις οποίες μπορεί να συμμετέχει όλη η οικογένεια. Έτσι το βοηθάτε να εμπεδώσει τις νέες γνώσεις και τελικά να ενισχύσει τη δυναμική της ομάδας στην τάξη.
-Παιχνίδια από το σπίτι. Τα παιχνίδια αυτά δημιουργούν εντάσεις διότι τις περισσότερες φορές τα παιδιά δεν θέλουν να τα μοιραστούν με τους άλλους, αλλά από την άλλη θέλουν να τα παρουσιάσουν σε όλους! Επίσης, κατά έναν περίεργο λόγο, πάντα τα παιχνίδια αυτά καταλήγουν σπασμένα!
-Ακολουθήστε τους κανόνες που το παιδί έχει μάθει στο σχολείο, και αντικειμενικά ισχύουν, για να τους ακολουθήσει κι αυτό. Με το να αμφισβητείτε τη σημαντικότητά τους, το σχολείο χάνει την αξιοπιστία του και το παιδί βρίσκεται μπροστά σε διλήμματα που δυσκολεύεται να διαχειριστεί.
-Δεν μπορούν όλα τα παιδιά να συμπαθήσουν τη δασκάλα τους αμέσως (προφανώς ούτε και εσείς!). Χρειάζεται χρόνος για να χτιστεί η εμπιστοσύνη και ο αμοιβαίος σεβασμός. Υποστηρίξτε τις νηπιαγωγούς και αποφύγετε τις όποιες ενστάσεις σας μπροστά στο παιδί. Γίνεται το σωστό παράδειγμα στη δημιουργία ισορροπημένων σχέσεων.
-ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΗ. Θα αναπτύξει όμως όλες τις κιναισθητικές, αντιληπτικές, μνημονικές, γλωσσικές και μεταγλωσσικές ικανότητες, που το καθιστούν έτοιμο να εκπαιδευτεί αβίαστα και αποτελεσματικά, χωρίς να δυσκολευτεί/πιεστεί/απογοητευτεί στην εκμάθηση της γραφής και της ανάγνωσης, ένα χρόνο αργότερα στην Α΄ Δημοτικού.

Πηγή: http://www.mothersblog.gr/eimai-mama/item/17739-25-pragmata-pou-tha-eyxontan-oi-nipiagogoi-na-gnorizoun-oi-goneis-ton-paidion-tou-nipiagogeiou#ixzz3B2X6rGMD

ΤΟ ΠΙΑΣΙΜΟ ΤΟΥ ΜΟΛΥΒΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ


Η ικανότητα να γράφουμε είναι μια πιο σύνθετη ικανότητα από όσο νομίζουμε. Το γράψιμο επηρεάζεται από την ανάπτυξη της αισθησιοκινητικής, αντιληπτικής και γνωστικής ικανότητας. Ο πιο σωστός και κοινά αποδεκτός τρόπο να πιάνουμε το μολύβι είναι με τα τρία δάχτυλα (αντίχειρας – δείκτης – μέσος) τα δάχτυλα δηλαδή που κάνουμε το σταυρό μας. Παρόλα αυτά υπάρχουν και άλλοι τρόποι πιασίματος του μολυβιού που είναι το ίδιο αποτελεσματικοί σύμφωνα με τους επιστήμονες. Είναι πολύ σημαντικό να πιάνουμε σωστά το μολύβι με όσο το δυνατόν λιγότερη πίεση στους μύες.

Είναι σημαντικό το παιδί από τη στιγμή που αρχίζει να πιάνει στα χέρια του μολύβι (ξυλομπογιά, μαρκαδόρο ή οποιοδήποτε αντικείμενο γραφής) να περάσει από όλα τα στάδια πιασίματος και να μην περιμένουμε να κρατήσει σωστά το μολύβι. Και είναι σημαντικό, γιατί βοηθάει στην εξάσκηση της λεπτής κινητικότητας και της γενικότερης ικανότητας του χεριού να πιάνει. Για το λόγο αυτό δεν πρέπει να πιέζουμε τα μικρά παιδιά να πιάνουν σωστά το μολύβι και να τα ζορίζουμε να το κρατήσουν όπως θέλουμε εμείς, αλλά να τους δίνουμε το χρόνο που χρειάζονται να προσαρμόζονται στο σωστό τρόπο κρατήματος του μολυβιού. Αν το παιδί μάθει να κρατάει λάθος το μολύβι (επειδή το πιέσαμε να το κάνει νωρίτερα) το πιθανότερο είναι πως μετά δε θα μπορέσει να διορθώσει το λάθος κράτημα του μολυβιού.

Για να μπορέσει ένα παιδί να πιάσει σωστά το μολύβι θα πρέπει να αναπτυχθούν οι μύες του στους ώμους και στα χέρια. Για να επιτευχθεί αυτό προτρέπουμε τα μικρά παιδιά να παίρνουν μέρος σε μια σειρά από δραστηριότητες αδρής κινητικότητας, όπως μπουσούλισμα, σκαρφάλωμα, σπρώξιμο, ώστε οι μύες στους ώμους και τα χέρια να δυναμώσουν , να γίνουν πιο σταθεροί και κατ’ επέκταση το πιάσιμο του μολυβιού να γίνει με πιο σωστό και  ώριμο τρόπο.

Αν πιέσουμε το παιδί να κρατήσει το μολύβι "σωστά" πριν να είναι οργανικά έτοιμο, τότε το πιθανότερο είναι να το δούμε να πιάνει το μολύβι με περίεργους τρόπους, να μην μπορεί να κατευθύνει το μολύβι ή το μαρκαδόρο και έτσι να μην μένει ευχαριστημένο με το αποτέλεσμα που φέρνει. Απόρροια αυτής της δυσάρεστης κατάστασης είναι σταδιακά το παιδί να αποφεύγει να ασχολείται με ανάλογες δραστηριότητες και σε πολλές περιπτώσεις να φτάνει σε σημείο να τις αποστρέφεται.

ΤΑ ΣΥΝΗΘΕΣΤΕΡΑ ΣΤΑΔΙΑ:

fine-motor-grasp-development-with-names

1-2 ετων:

Το παιδί πιάνει το αντικείμενο γραφής με τη γροθιά του. Μοιάζει σαν να πιάνει ξίφος και μουτζουρώνει στη σελίδα χρησιμοποιώντας όλο το χέρι (από τον ώμο έως τα δάχτυλα).

1-STADIOfisted-grasp

2-3 ετών:

Το παιδί χρησιμοποιεί όλα του τα δάχτυλα για να πιάσει το εργαλείο γραφής αλλά ο καρπός είναι έτσι γυρισμένος, ώστε η παλάμη να κοιτάει προς τα κάτω. Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία έχουν αρχίσει να σταθεροποιούν τους ώμους τους, όποτε τώρα η κίνηση έρχεται από τον αγκώνα και κάτω. Σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά είναι σε θέση να κάνουν μια ευθεία γραμμή ή μια καμπύλη.

2-STADIOradial cross palmar grasppalmar-grasp

3-4 ετών:

Τα παιδιά κρατούν τώρα το εργαλείο γραφής με 4 δάχτυλα και το κρατούν δημιουργώντας ένα τόξο μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη. Η κίνηση τώρα έρχεται περισσότερο από τον καρπό και την παλάμη, ενώ τα δάχτυλα κινούνται τώρα όλα μαζί. Σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά συνήθως μπορούν να ενώνουν τελείες προκειμένου να σχεδιάσουν μια εικόνα, να σχεδιάσουν σε ζιγκ-ζαγκ καθώς και γραμμές που τέμνονται. Προσπαθούν επίσης να ζωγραφίσουν απλά ανθρωπάκια.

3-STADIOfive-finger-grasp

4-6 ετών:

Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία συνήθως χρησιμοποιούν 3 δάχτυλα για να κρατούν το εργαλείο γραφής και μάλιστα τα τρία αυτά δάχτυλα λειτουργούν ως μια ενότητα. Τα σκίτσα των ανθρώπων γίνονται τώρα με περισσότερες λεπτομέρειες.

Όσο τα δάχτυλα που κρατούν το μολύβι αρχίζουν να κινούνται ανεξάρτητα, ο παράμεσος και το μικρό δάχτυλο αρχίζουν να στρέφονται προς την παλάμη, το άνοιγμα μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη-μέσου μεγαλώνει και το εργαλείο γραφής το κρατάνε πιο κοντά στη μύτη του, έτσι ώστε η γραφή να προέρχεται από τις άκρες των δακτύλων.

4-STADIOstatic tripod grasp

 το τελικό στάδιο που είναι και ο απώτερος στόχος:   Dynamic Tripod Grip

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΒΟΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ

Σχοινάκι
Σπάσιμο των φυσαλίδων από το νάιλον που τυλίγουμε έπιπλα
Άδειασμα νερού από κανάτα σε ποτήρι. Όσο πιο δυνατό γίνεται το παιδί τόσο περισσότερο νερό μπορεί να έχει αρχικά η κανάτα.
Πιάσιμο διάφορων αντικειμένων με μανταλάκια
Στύψιμο σφουγγαριού
Κόψιμο με ψαλίδι
Να προσπαθεί να πιάσει μικρά αντικείμενα με την πιάστρα για τον πάγο
Πλαστελίνη (ιδιαίτερα όταν προσπαθεί αν την μαλακώσει και να την κάνει μια μπάλα)
Να περνάει χάντρες σε κορδόνι
ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΣΤΟΥ ΚΡΑΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΟΛΥΒΙΟΥ

Ικανότητα να χρησιμοποιούμε διαφορετικά ποσοστά πίεσης – Ελαφρύ άγγιγμα

Δράσεις για παιδιά:

Να προσπαθούν να πιάσουν εύθραυστα αντικείμενα (δημητριακά, ζαχαρωτα κλπ) με τα δάχτυλα ή με τσιμπιδάκι, χωρίς να τα διαλύσουν
Να ζωγραφίσουν σε χαρτί κουζίνας (και όχι σε κανονικό χαρτί) χωρίς να το σκίσουν
Να φτιάξουν ντόμινο με όσο το δυνατόν περισσότερα κομμάτια χωρίς να τα ρίξουν
Να παίξουν με σταγονόμετρο προσπαθώντας να ελέγξουν πόσες σταγόνες ρίχνουν
ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ

Δράσεις για παιδιά:

Να παίζουν με σβούρες σε διάφορα μεγέθη και να επιτυγχάνουν την περιστροφή τους
Να περιστρέφουν καρύδια ή αμύγδαλα (με το τσόφλι τους)
ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΩΝ ΜΕΡΩΝ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ

Δράσεις για παιδιά:

Βάζουμε στο χέρι του παιδιού νομίσματα και ζητάμε να μας τα δώσει πίσω ένα-ένα χρησιμοποιώντας τον αντίχειρα και το δείκτη χωρίς όμως να του πέσουν τα άλλα από την παλάμη.
ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΡΠΟ

Δράσεις για παιδιά:

Να τοποθετεί αντικείμενα που βρίσκονται σε κάθετη θέση το ένα πάνω στο άλλο (πχ επιτραπέζια παιχνίδια)
Να ζωγραφίζει – γράφει σε χαρτί που βρίσκεται όρθιο απέναντί του (καβαλέτο – πίνακας κλπ)
Να χρησιμοποιεί πλάστη για να ισιώσει μια μπάλα πλαστελίνης ή ζυμάρι (εδώ πρέπει να προσέχουμε τα χέρια να είναι ανοιχτά στο ύψος των ώμων και όχι κλειστά).